DE KEUZE VAN IRENE 

november 24

DIT VERDRIET

Dit verdriet is echt
zoals een valse edelsteen echt glas kan zijn:
ik besef het wel, ik eet en leef
en er zijn erger dingen, ook voor mij,
maar toch....

Ik zie de vogels, toch: ik hoor ze niet.
ik hoor de vogels, toch: ze zijn verborgen.
ik ben niet heel.

Ik ben een halve zoen,
een halve streling,
ik ben niet heel.

Jan G. Elburg

JOANNES GOMMERT ELBURG (1919 -1992) bekend als Jan G. Elburg, was een Nederlands dichter en beeldend kunstenaar, die tot de Vijftigers wordt gerekend. Als beeldend kunstenaar was hij actief als graficus, schilder, tekenaar, beeldhouwer en collagist, hij was jaren docent aan de Rietveld Academie.

Elburg werd geboren in Zeeland. Hij verhuisde op jonge leeftijd met zijn ouders naar Amsterdam-Noord, waar hij verder opgroeide. Eind jaren 1930 begon hij als laborant in Amsterdam, en kwam in de oorlog in het verzet. Hij kwam in contact met dichters als Gerrit Kouwenaar en Lucebert, met wie hij zich aansloot bij de Cobragroep. Als jonge dichter en kunstenaar was Elburg geïnspireerd door troubadourspoëzie en het surrealisme. Hij experimenteerde met grafische technieken, schilderde en maakte fotomontages. Hij schreef ook reclameteksten.

In 1948 werd Elburg onderscheiden met de Jan Campert-prijs voor “Klein t(er)reurspel”. Verder ontving hij in 1959 de Poëzieprijs van de gemeente Amsterdam voor “Hebben en zijn,” in 1970 de Feniksprijs voor zijn gehele oeuvre, en in 1976 de Constantijn Huygens-prijs nogmaals voor zijn gehele oeuvre.

Bron Wikipedia.

oktober 24

JEAN PIERRE RAWIE (°1951) is een Nederlands dichter en vertaler, bekend om zijn flamboyante levensstijl. Hij bracht diverse bundels uit en werd ook een paar keer gelauwerd. Hij werd nationaal bekend in Nederland door zijn optredens in het televisieprogramma van Sonja Barend.

Met Annie M.G. Schmidt, Nel Benschop en Toon Hermans behoort hij tot de best verkopende dichters van Nederland. Zinnen uit zijn werk duiken vaak op in rouwadvertenties.

In 2008 ontving hij de Charlotte Köhler Prijs, een Nederlandse driejaarlijkse oeuvreprijs voor auteurs, die afwisselend wordt toegekend aan een auteur van toneelwerk, poëzie en proza.

Bron Wikipedia

september 24

POEZIE IS EEN DAAD

Poëzie is een daad – jazeker- maar
het is ook een vorm van zwijgen

Ook zwijgen is een daad
het is spreken over wat men
niet zeggen kan

Zoals je spreekt over het zien
van je tuin en het is niet je tuin
waarover je spreekt.

Poëzie is ontroering.

Rutger Kopland

extraatje: het gedicht van Campert

Poëzie is een daad

Poëzie is een daad
van bevestiging. Ik bevestig
dat ik leef, dat ik niet alleen leef.

Poëzie is een toekomst, denken
aan de volgende week, aan een ander land,
aan jou als je oud bent.

Poëzie is mijn adem, beweegt
mijn voeten, aarzelend soms,
over de aarde die daarom vraagt.

Voltaire had pokken, maar
genas zichzelf door o.a. te drinken
120 liter limonade: dat is poëzie.

Of neem de branding. Stukgeslagen
op de rotsen is zij niet werkelijk verslagen,
maar herneemt zich en is daarin poëzie.

Elk woord dat wordt geschreven
is een aanslag op de ouderdom.
Tenslotte wint de dood, jazeker,

maar de dood is slechts de stilte in de zaal
nadat het laatste woord geklonken heeft.
De dood is een ontroering.

-------------------------------------------------
uit: 'Het huis waarin ik woonde' (1955)

zomer 24

ANNA MARIA STEPIEN, geboren in Polen, is economiste en Engels taalkundige. In 2020 studeerde ze af aan de universiteit van Krakau als vertaler.
17 jaar lang gaf ze Engels en was ze vertaler. Nu is ze uitgever bij een literair magazine en coördineert ze een Internationaal Festival van Poëzie en Fiction. Ze schrijft gedichten en korte verhalen in het Engels en het Pools.

juni 24

Zij herinnert zich

Zij herinnert zich

heuvels, rotsen, mergelgrotten

en goddelijke valleien.

Verschillend in de

sprankelijke bijna-stilte

waarin het denken wegdroomt en zwijgt.

Zij herinnert zich de lage mist,

de legendarische lage mist.

Het vergezicht, de zolderkamer

en de muziek van Leonard Cohen.

Zij herinnert zich

de eerste, tijdeloze tederheid.

De zwijgzaamheid van het ogenblik.

Het onuitwisbaar verlangen

naar onsterfelijkheid.

Antoon Van den Braembussche

ANTOON VAN DEN BRAEMBUSSCHE is cultuurfilosoof, professor emeritus aan de Vrije Universiteit Brussel en dichter.  Zijn dichtbundel “Liefdesverklaring “ (1979) wordt als zijn echte literaire debuut beschouwd. Hij schreef het onder het pseudoniem Tonko Brem in de Yang Poëzie reeks. De bundel werd door critici erg goed ontvangen en beleefde meteen een tweede druk.

Met zijn dichtbundel Kant-tekeningen (2007)^, dat hij onder eigen naam publiceerde, kreeg  zijn poëzie een nieuwe wending. Vanaf nu bewoog zijn poëzie zich op het raakvlak tussen filosofie en kunst. Poëzie is dé creatieve plek bij uitstek waar kunst en filosofie elkaar kunnen ontmoeten.

In de meest recente dichtbundel Alles komt terug (2018) raken de drie kernelementen van kunst, spiritualiteit en filosofie elkaar dankzij de herhaaldelijke verwijzing naar Nietzsche’s “eeuwige terugkeer van het gelijke”. Deze dichtbundel is een uiterste poging om het onuitsprekelijke onder woorden te brengen. In Alles komt terug bezoekt Antoon Van den Braembussche de achterkant van de taal. Enkel daar kan het onuitsprekelijke gezegd worden. Door het naamloze te noemen, raken we de dingen en de mensen om ons heen aan en worden we ook zelf aangeraakt. We zien de dingen voor het eerst écht en in dat zien laten we de wereld bestaan in al zijn complexiteit.

Bron Wikipedia.

mei 24

Sedert de avond met de winnaar van de BOON Literatuurprijs fictie/non-fictie 2024 & de BOON publieksprijs 2024, Ilja Leonard Pfeijffer, hoort bij de naam en de boeken nu ook de stem, het beeld, de ontmoeting. Meer weten? Blik mee terug en glimlach. 

april 24

over de vertaler  GERMAIN DROOGENBROODT is een Belgisch dichter, vertaler en uitgever  (°1944) die vooral bekendheid verwierf als vertaler van de gedichten van meerdere buitenlandse dichters. In uitgeverij POINT (POesie INTernational) publiceert hij al meer dan 30 jaar talrijke dichtbundels van moderne dichters uit verschillende delen van de wereld.

Hij was secretaris-generaal van het World Literature Congress in Valencia, secretaris-generaal van de World Academy of Arts & Culture en bestuurslid van het World Congress of Poetry. Hij woont al vele jaren in Spanje en kreeg daardoor meer aandacht en ook meer erkenning in het buitenland. Hij bezocht verschillende keren China en bevorderde de uitwisseling tussen Chinese en westerse poëzie.

Zelf heeft hij ook een tiental dichtbundels gepubliceerd, de vertaalde bundels van zijn in het buitenland gepubliceerde poëzie niet meegerekend. Niet alleen omdat hij meertalig poëzievertaler is, maar ook als dichter, is Droogenbroodt een auteur tussen twee (of meer) werelden. 

Hij werd gelauwerd met o.m. de Hawthornden Fellowship in Schotland, de Buckinx Prize voor zijn boek Conversation with the Hereafte; laureaat op de 29e Premio de Poesia Juan Alcaide in Spanje, de PEGASUS-PRIJS van de Mongoolse Academie voor Cultuur en Poëzie en een eredoctoraat in Caïro.

Bron – Wikipedia 

maart 24

    Lenteverlangen
 
 
             Tussen de regen en de wolken
            een lucht vol spannende beweeglijkheid,
              de drassige tuin een beurt gegeven,
         de regenton van haar overlast bevrijd.
 
           Tussen regen en wolken,
         vol overgave de warme zonnestralen
        gezien, gevoeld, geprezen en geaaid,
        met natte voeten het parket bevuild.
 
          Tussen regen en wolken,
    een op komst zijnde lentezaligheid geprezen,
      een onweerstaanbaar verlangen herkend,
     de deur geopend voor een licht vanbinnen.
 
                  Agnes Pas           

Agnes Pas (°1940) behoort in kerkelijke kringen beslist tot de ‘bekende Vlamingen’. Zij werkte als nationaal verantwoordelijke door de VKSJ, Vrouwelijke Studerende Jeugd (nu KSJ) en was educatief stafmedewerkster aan het Theologisch Pastoraal Centrum in Antwerpen.  Als voorzitster van het Interdiocesaan Pastoraal Beraad en Broederlijk Delen werkte zij jaren mee aan het beleid in kerkelijke en andere organisaties en groeide er een wereldwijde verbondenheid.

Ze schrijft, schildert en maakt sculpturen en beelden.  Voor haar is kunstzinnig en creatief bezig zijn nooit een vlucht uit het leven van elke dag.  Het is een uitdaging om in het gewoonste der dingen iets te laten zien van het mysterie dat er in schuil gaat. Schoonheid, kunst en spiritualiteit raken elkaar waar de zoektocht naar het innerlijk begint.

Bron Halewijn

februari 24

BERNARD DEWULF studeerde Germaanse filologie.  Hij werkte  bij Het Nieuwe Wereldtijdschrift als redacteur, als columnist voor De Morgen en voor het Weekblad De Standaard. Hij werkte ook jaren voor NTGent als dramaturg. 

Hij is onmiskenbaar een bijzonder dichter, die zijn woorden met grote zorgvuldigheid kiest en trefzeker zijn taal hanteert. Iemand met een ingehouden zegging die bovenop het mooie dat er staat ook nog veel weet te suggereren. De schitterende bundel ‘Waar de egel gaat’ (1995) wint dan ook terecht de Prijs voor het Beste Literaire Debuut.

Van 2012 tot 2014 was hij stadsdichter van Antwerpen. Sinds januari 2017 was hij ‘writer-in-residence’ van het Koninklijk Museum voor Schone kunsten van Antwerpen.

Hij publiceerde heel wat gedichten, proza en toneel en kreeg talloze onderscheidingen.

Op 23 december 2021 overleed hij, onverwacht, op 61-jarige leeftijd.

bronnen: Wikipedia, gedichten.nl

Meer weten over deze 'schatbewaarder van de ogentroost, sublieme bijlichter van de dagelijksheid, chroniqueur van het kleine leven' ? Lees het HIER.

december 23

ANTON VAN WILDERODE, pseudoniem van Cyriel Paul Coupé (1918 – 1998) was een veelzijdig iemand: priester, auteur, dichter, classicus, vertaler en scenarist. Hij studeerde klassieke filologie aan de universiteit van Leuven, waarna hij tot 1983 leraar was aan het Sint Jozef-Klein-Seminarie in Sint-Niklaas. Hij had onder meer Paul Snoek, Tom Lanoy en Erik Spinoy als leerling.

Hij debuteerde met de nouvelle Dis al in 1939, die al meteen bekroond werd. Zijn debuut als dichter volgde in 1943 met De moerbeitoppen ruischten. Vlaamsgezind als hij was, schreef hij ook gedichten voor de Vlaams Nationale Zangfeesten en voor de IJzerbedevaarten.

Van Wilderode was ook actief als vertaler van onder andere Vergilius (de Bucolica, de Georgica en de Aeneis) en diverse gedichten van Horatius.

Hij ontving tal van prijzen en huldeblijken. Hij werd Doctor Honoris Causa van de Leuvense universiteit, lid van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde en kreeg de Koopalprijs 1974 voor zijn complete Vergiliusvertaling. In 1980 werd hem de Driejaarlijkse Staatsprijs voor Poëzie toegekend voor de bundel Dorp zonder ouders. In datzelfde jaar ontving hij de Vondelprijs van de universiteit van Münster (West-Duitsland).

In 1987 kreeg hij de Driejaarlijkse Staatsprijs ter Bekroning van een Schrijverscarrière. Nog in 1987 mocht hij de Vijfjaarlijkse Prijs voor Letterkunde van de Vlaamse Provincies 1986 èn de Sabamprijs ontvangen, als twee bekroningen voor het hele oeuvre. Twee jaar later viel hem voor zijn Horatìusvertaling (1988) de Jaarlijkse Prijs De Standaard te beurt en samen met Max Wildiers en Hubert Lampo werd hij in 1993 door de Vlaamse Raad met een erepenning bedacht.

Na zijn pensionering in 1982 woonde en werkte Anton van Wilderode in zijn geboortedorp Moerbeke-Waas. Hij bleef een veelgevraagd spreker en tot aan zijn overlijden bleef hij productief als dichter.

bron Wikipedia

november 23

PROJECTIE.

Het zal wel donker zijn, en stil, als je er niet meer bent.
Misschien zo stil en donker als het ademloos moment
waarop het zaallicht dimt voordat de film begint,
 
Dat ogenblik. De hele eeuwigheid. Misschien.
Maar als je droomt dat je een vlinder bent,
kun je evengoed een vlinder zijn
die droomde dat hij mens was.
 
Je mag dit nooit vergeten. Op een dag
kust een van ons de ogen van de ander dicht
en moet dan weten: dit is louter pauze totdat alles
weer opnieuw begint. Jij en ik – geen stof, maar licht.

Ingmar Heytze

INGMAR HEYTZE begon op 15-jarige leeftijd met dichten. Hij studeerde Algemene Letteren in zijn geboortestad Utrecht en debuteerde in 19 met De allesvrezer en was de eerste "huisfilosoof" van het Utrechtse Centraal Museum. Hij werkte als freelance journalist voor diverse magazines en bladen en schrijft sinds 1999 wekelijks een column in de Utrechtse editie van Algemeen Dagblad. In 2009 volgde hij Nico Dijkshoorn op als sportcolumnist bij de Volkskrant.

In 2008 ontving hij de tweejaarlijkse C.C.S. Crone-prijs en in 2016 de Maartenspenning. In 2009 is Heytze werd hij de eerste officiële Utrechtse stadsdichter.

Wikipedia.

oktober 23

Antoon Vandeputte (°1957) studeerde in Kortrijk, volgde een opleiding van onderwijzer in Antwerpen en kreeg aan het Grootseminarie van Brugge een priesteropleiding, gevolgd door Baccalaureaat Theologie in Leuven. Hij gaf les en was internaatsverantwoordelijke in Brugge. Hij is  verantwoordelijke pastoraal gehandicaptenzorg voor Caritas West-Vlaanderen, begeleider schoolpastoraal en catechese voor Buitengewoon Onderwijs Bisdom Brugge en aalmoezenier aan het Penitentiair centrum Brugge.

Wikipedia

juni 2023

Nederlands dichter en essayist Cornelius Onno (Cor) Jellema (1936 -  2003) studeerde theologie en Duits, werd leraar Duits aan middelbare scholen en wetenschappelijk medewerker Duitse letterkunde aan de Rijksuniversiteit Groningen en schreef kritieken over Duitse literatuur in NRC Handelsblad.
Hij debuteerde in 1961 met enkele gedichten in het literair tijdschrift De Gids en brak in 1981 definitief door met de bundel De schaar van het vergeten.
In zijn vroege gedichten zocht Jellema naar een relatie tussen de 'verteller' in het gedicht, en de wereld buiten die 'verteller'. Later speelt 'de tijd' een belangrijke rol in zijn werk. In enkele bundels probeert hij een synthese tussen 'voelen' en 'denken', emotie en ratio, te bewerkstelligen. De gedichten van C.O. Jellema zijn gekenmerkt door een strakke vorm, en geregeld maakt hij gebruik van de sonnetvorm.
Als essayist schreef hij geregeld kritieken en essays over de Duitse literatuur, onder meer in NRC Handelsblad, en over de Nederlandse poëzie. De opstellen die hij schreef over onder andere Heinrich Heine, Theodor Fontane, Rainer Maria Rilke, Georg Trakl, Gerrit Achterberg en Hans Faverey, werden verzameld onder de titel Oefeningen bij een beek (2000).

Bron: Wikipedia.

Meer weten over hem? Gerben Wynia schreef een Jellema-biografie. Lodewijk Verduin las het en schetste in feb 23 een portret in De Groene Amsterdammer

mei 2023

Haven

Mijn moeder was de haven,

mijn vader een boot.

Mijn moeder was de boot,

mijn vader een zeil.

Mijn moeder was het zeil,

mijn vader een wind.

Mijn moeder was de wind,

mijn vader een horizon.

De haven, de boot, het zeil, de wind,

de reis en de horizon

waren mijn moeder

en mijn vader en ik

waren reizigers;

de een van de wereld

naar haar binnenkant,

de ander van haar binnenkant

naar de wereld

Rodaan Al Galidi

                                                                                                                                                                 Uit : Neem de titel serieus , 2018

Rodaan Al Galidi werd geboren in Irak. Zijn geboortedatum is evenwel onbekend, aangezien in zijn streek van herkomst geboortedata over het algemeen niet worden geregistreerd en verjaardagen niet worden gevierd.
Al Galidi studeerde af in de Irakese stad Erbil als civiel ingenieur. Na zijn studie vluchtte hij uit Irak om de dienstplicht te ontwijken.  Hierna zwierf hij jarenlang door Azië voordat hij in 1998 in Nederland aankwam, waar hij asiel aanvroeg, wat hem werd geweigerd waardoor hij was uitgeprocedeerd. Hij mocht daarom geen lessen Nederlands bijwonen. Al Galidi leerde zichzelf de Nederlandse taal en begon te schrijven. In Vlaanderen ontving hij een werkbeurs. In 2007 kreeg Al Galidi alsnog een verblijfsvergunning in Nederland door een generaal pardon.

Hij schreef onder de namen Rodaan, Al Galidi en Rodaan Al Galidi  proza en poëzie en behaalde heel wat prijzen en nominaties, o.m. de Literatuurprijs van de Europese Unie in 2011 voor ‘De autist en de postduif’

Bron Wikipedia

april 2023

ERICH FRIED (1921 - 1988) was enig kind van Joodse ouders.  Toen zijn vader na de Anschluss werd vermoord, vluchtte hij met zijn moeder naar Londen. Tijdens en na de tweede wereldoorlog vervulde hij diverse  banen, waaronder bibliothecaris.  In 1952 werd hij commentator van een Duitstalig radioprogramma bij de BBC, een baan die hij om politieke redenen opgaf in 1968.
In 1987 ontving hij de prestigieuze Georg-Buchner-Preiss. Alhoewel hij op jonge leeftijd begon met schrijven, kwam zijn literaire productie pas op gang vanaf 1958, jaarlijks verscheen er minstens één dichtbundel. Hij publiceerde ook romans, verhalen, essays, hoorspelen en hooggeprezen vertalingen in het Duits van werken van Eliot, Thomas, Graham Green en Shakespeare.
Kenmerkend voor Fried is zijn spaarzaam, puntig taalgebruik. Uit zijn werk spreekt zijn eigen levenservaring: het gemis van een vaderland, het gevoel van bedreiging en het verlangen naar een verloren jeugd.
Fried was vooral een geëngageerd schrijven en publiceerde in de jaren zestig o.a. twee anti-Vietnam bundels.  Ook trok hij, Jood zijnde, de aandacht met zijn uitgesproken atheïstische en antizionistische opvattingen en zijn stellingname tegen Israëls Palestijnenpolitiek.

bron Wikipedia.

maart 2023

Hans Bouma studeerde theologie aan de Vrije Universiteit te Amsterdam en werkte geruime tijd als gemeentepredikant voor de Gereformeerde Kerken op diverse plaatsen in Nederland. In de periode 1986-1999 werkte hij als uitgever.

Sinds 2000 presenteert hij het programma "Dichter bij muziek" waarin hij gedichten voordraagt in een muzikale omlijsting. Ook gaat hij nog regelmatig als gast voor in kerkdiensten, vaak in diensten van poëzie en muziek. Bouma staat bekend als “de dierendominee”. Hij vindt dat christelijke ethiek zich niet beperkt tot de omgang van mensen met elkaar, maar ook die met dieren omvat en zo organiseert hij sinds 2014 jaarlijks in de week voor kerst samen met de dierenrechtenorganisaties Comité Dierennoodhulp en Een Dier Een Vriend de Vredesdienst voor Dieren. Hij was enige tijd bestuurslid bij de Partij voor de Dieren en vanuit die partij in 2015 ook kandidaat voor de Senaat.

Bouma publiceerde naast poëzie verschillende boeken en bundels op het gebied van theologie, liturgie, ethiek, natuur en milieu.

Bron Wikipedia

jan 2023

Hans Magnus Enzensberger (Kaufbeuren, 11 november 1929 – München, 24 november 2022) was een Duits schrijver, dichter, vertaler en redacteur, die diverse literaire prijzen won.  Hij woonde in  München en schreef ook onder het pseudoniem Andreas Thalmayr. 

Hij studeerde literatuur en filosofie aan de universiteiten van Erlangen, Freiburg, Hamburg en aan de Sorbonne in Parijs.

Hoewel hij in de eerste plaats een dichter en essayist was, was Enzensberger ook actief in theater, film, opera, radiodrama, reportages en vertalingen. Hij schreef romans en ook diverse boeken voor kinderen.

Bron Wikipedia

Zijn uitgeverij Suhrkamp bestempelt hem als een van de belangrijkste Duitse schrijvers en denkers. 

Meer weten over Hans Magnus Enzensberger?  Kristien Bonneure schreef over hem voor vrtnws n.a.v. zijn overlijden in nov 22.

dec 2022

nov 2022

DE MAAN

Alles wat dood is, is wonderbaar en onuitsprekelijk:
een dood blad en een dode mens
en de schijf van de maan.

En alle bloemen kennen het geheim
en het bos bewaart het,
dat de kringloop van de maan om de aarde
de baan van de dood is.

De maan spint haar wonderlijk web
waar de bloemen van houden,
de maan spint haar feeërieke net
rond alles wat leeft.

De maansikkel maait de bloemen
in de nachten van het late najaar,
en alle bloemen wachten eindeloos verlangend
op de kus van de maan.

Edith Södergran

okt 2022

Anne Lies Mossel - de Kievit is een jonge, Nederlandse vrouw met 4 opgroeiende dochters. Ze heeft een chronische ziekte. Door te schrijven kan ze haar talenten inzetten voor anderen. Ze heeft al heel wat bundels op haar naam staan, veelal rond het thema verdriet en rouw. Haar gedichten zijn zowel meelevend als bemoedigend. 

Het gedicht Wolk wordt op de Dag tegen Kanker in Beveren voorgedragen door een lid van De Passanten. Kom op tegen Kanker organiseert de Dag tegen Kanker jaarlijks, op de derde donderdag van oktober. Nog meer dan anders, wil de vereniging kankerpatiënten en hun naasten die dag tonen dat ze er niet alleen voor staan.

sept 2022

zomer 2022

juni 2022

mei 2022

IK ZOU EEN MELODIE WILLEN WORDEN.

Ik zou een melodie willen worden
in dit magische moment
om vrij in de wereld te vliegen
zodat de wind de echo verspreidt

Ik wil dat mijn luide gezang
de heldere sterren bereiken
wil op de felle golven vallen
en boven de roerige zee zweven.

Dan zouden mijn dromen klinken
en ook mijn heimelijk geluk
helderder dan heldere sterren
roeriger dan de roerige zee.

Lesya Ukrainka

vertaling  Angelina Kononenko

Ukrainka en haar broers en zussen kregen thuisonderricht, van de ouders en speciaal geselecteerde privéleraars, en leerden Oekraïens spreken en schrijven. Dat privilege zouden ze niet hebben gehad in het traditioneel onderwijs, waar Russisch de opgelegde voertaal was. Het spreken van een andere taal werd ten strengste verboden en leidde tot brutale consequenties voor zowel de studenten als hun ouders als het toch gebeurde. Door dat strak optreden vreesde Ukrainka's vader dat het Oekraïens op termijn definitief zou verdwijnen, hij financierde daarom op eigen houtje talloze publicaties in de moedertaal. 

Aan de universiteit van Sint Petersburg studeerde Ukrainka aanvankelijk wiskunde, maar na twee jaar keerde ze terug naar Kiev waar ze rechten studeerde en ook haar aanleg voor talen, dat aangescherpt was door het thuisonderwijs, botvierde. Ze beheerste het Engels en Italiaans en ook Slavische talen zoals Pools en Bulgaars. 

Van haar ouders leerde Ukrainka dat literatuur en politiek onafscheidelijk met elkaar verbonden zijn, en dat wie neigt naar boeken en leren als vanzelf komt tot sociaal bewogen actie. Een schrijver moest zijn pen slijpen met een doel en wie pubiceerde had de morele verplichting om werken op de markt te brengen die het verschil konden maken. 

Haar moeder leerde de kinderen om inspiratie en trots te puren uit hun roots. Ze nam hen mee naar het platteland om er de taal te horen spreken en om er de volksliederen te horen. Die uitstappen combineerden educatieve elementen, een politieke insteek, contact met de lokale cultuur en geschiedenis met de schoonheid van het platteland... Het zouden essentiële elementen en thema's worden in Ukraina's schrijven en werken én metaforen voor de onfortuinlijke situatie waarin Oekraïne zich bevond binnen het Russische rijk. 

Tussen 1895 en 1897 was ze een actief lid van een politiek geïnspireerde literaire en artistieke beweging in Kyiv. Uiteindelijk zou ze, samen met haar broer, een eigen club stichten, naar het voorbeeld van de Franse poëziebeweging 'Pléiade' en de Bloomsbury Group in Londen.  Wat de club bond was de dreiging en de bekommernis dat de Oekraïense taal verloren zou gaan. Ze ontmoetten elkaar in het geheim, vertaalden internationale werken in het Oekraïens en brachten verzamelwerken uit van Oekraiënse poëzie en proza. Die werden vaak tegengehouden door de Russische censuur, maar daar lieten ze zich niet door afschrikken. 

Ukrainka zou uiteindelijk een succesvolle literaire carrière uitbouwen, die helaas veel te vroeg door tuberulosis onderuit werd gehaald. Ze stierf in 1913, amper 42 jaar oud.

bron: daily.jstor.org/lesya-ukrainka-ukraines-beloved-writer-and-activist/

april 2022

maart 2022

februari 2022

In 1951  verscheen Andreus’ eerste bundel, ‘Muziek voor kijkdieren’. Na de kennismaking met Vinkenoog ging Andreus in 1951 naar Parijs. De ontmoeting met diens UNESCO-collega Odile deed hem besluiten in Parijs te blijven en met haar een kamer in een hotel te betrekken. In 1953 verscheen zijn bundel ‘De taal der dieren’, waarin hij in stijl en beeldspraak aansluiting zocht bij de experimentele poëzie. In 1954 kwam de bundel ‘Schilderkunst’ uit, waarin de Parijse jaren hun neerslag kregen. Andreus was toen al met Odile naar Italië vertrokken, waar ze zich in 1953 in Rome vestigden. De vriendschap met Hugo Claus die in Parijs was begonnen, werd hier voortgezet.

In de zomer van 1954 raakte Andreus tijdens een vakantie op Elba in een ernstige psychische crisis, die zich uitte in agressie tegen zijn geliefde. Hij moest naar Nederland terugkeren, en werd in een rusthuis  opgenomen. Daar kwam hij onder behandeling van de psychiater Maarten Lietaert Peerbolte. De ideeën en de therapie van Peerbolte inspireerden hem tot een dichtbundel die als een hoogtepunt in zijn werk wordt beschouwd: ‘De sonnetten van de kleine waanzin’ (1957). In 1955 kwam er een eind aan  de relatie met Odile.

In 1955 maakte Andreus kennis met Rolf van Ulzen, directeur van Uitgeversmaatschappij Holland, die voortaan de meeste dichtbundels en de romans van Andreus zou publiceren en hem stimuleerde bij het schrijven van kinderboeken.

bron Wikipedia 

januari 2022

Hij publiceerde heel wat gedichten, proza en toneel en kreeg tal van onderscheidingen en bekroningen

• In 1996 werd zijn dichtbundel Waar de egel gaat bekroond met de Vlaamse Debuutprijs.
• In 2007 kreeg hij de Saint Amourprijs voor Goede Seks, voor het beste seks-fragment.
• In 2008 ontving hij voor Naderingende Dirk Martensprijs (genre essay).
• In 2010 won hij de Libris Literatuur Prijs voor Kleine dagen.
• In 2011 ontving hij de De Inktaap voor Kleine Dagen.
• In 2013 ontving hij de Taalunie Toneelschrijfprijs voor de toneeltekst Een Lolita
• In 2013 ontving hij, samen met Julie Van den Berghe, de Cutting Edge Award voor de voorstelling Een lolita.

Dewulf was getrouwd en had een zoon en dochter. Op 23 december 2021 overleed hij, onverwacht, op 61-jarige leeftijd.

Bron: wikipedia

kerst 2021

december 2021

Fan van Herman De Coninck? 

Op de website van Klara leest u een in memoriam dat dateert van 2017, 20 jaar na zijn dood. U kan er ook gedichten lezen of ernaar luistere. 

november 2021

oktober 2021

september 2021

augustus 2021

juli 2021

EB

Ik trek mij terug en wacht
Dit is de tijd die niet verloren gaat:
iedere minuut zet zich in toekomst om.

Ik ben een oceaan van wachten,
waterdun omhuld door ’t ogenblik.
Zuigende eb van het gemoed,
dat de minuten trekt
en dat de vloed
diep in zijn duisternis bereidt.

Er is geen tijd.
Of is er niets dan tijd?

M. Vasalis

uit Vergezichten en gezichten, Van Oorschot - 1954

juni 2021

"In 2007 was ik aanwezig op de Nationale Dag van het Verzet  tegen Armoede (zondag 21 oktober), georganiseerd door het Antwerps Platform Generatiearmen (APGA).
Bart Moeyaert sloot de dag af in de Permeke Bibliotheek met dit gedicht. Hij las het voor in de aanwezigheid van heel veel kansarme mensen, die aan zijn lippen hingen… Heel ontroerend, ik zal dat moment nooit vergeten.

Het gedicht kreeg een vaste plek in bibliotheek Permeke aan de inkom in een ontwerp van Gert Dooreman."

Irene 

Moeyaert schreef eveneens enkele toneelstukken en scenario's.Hij ontving heel wat prijzen: o.a. de Boekenwelp, De Boekenuil, de Zilveren Griffel, De Gouden uil, de Astrid Lindgren Memorial Award…

Bron Wikipedia.

mei 2021

Al in de jaren tachtig werd hij door dichters als de Poolse Czeslaw Milosz en Russische Joseph Brodsky beschouwd als de grootste dichter van zijn generatie. In 2002 keerde hij terug naar Polen, waar hij zich opnieuw vestigde in Krakau. In deze oude universiteitsstad, de poëziehoofdstad van Polen, woonden ook de Poolse Nobelprijswinnaars Czeslaw Milosz en Wyslawa Szymborska tot hun dood.

Zijn bekendste gedicht, Probeer de verminkte wereld te bezingen, kun je volgens de dichter zelf zien als een poëtisch manifest. De dag na de aanslagen van 9/11 drukte de New Yorker het groot af op haar achterpagina, waar normaal gesproken de cartoons staan.

Irene

bron: Wikipedia

N.a.v. het overlijden van Adam Zagajewski onlangs liet Klara Johan De Boose over hem aan het woord. De Boose, die zelf schrijver is én een groot Polen-kenner blijkt te zijn, ontmoette en interviewde Zagajewski meermaals. De twee werden bevriend. 

BELUISTER HIER HET INTERVIEW

april 2021

Ik weet waarom gekooide vogels zingen   

Vrije vogels duiken in een trage windval
en zweven mee omlaag tot die stilvalt,
en dopen hun vleugels in oranje zonnestralen
en durven het zwerk te kiezen.

Maar een vogel die drentelt in een krappe kooi
ziet door de tralies van zijn woede zelden iets moois.
Hij is gekortwiekt en zijn pootjes zijn geketend
daarom trekt hij zijn snavel open en zingt.

De gekooide vogel zingt met een angstige triller
over onbekende dingen waarnaar hij toch verlangt.
En zijn lied wordt vernomen in de verste bomen
want de gekooide vogel zingt over VRIJHEID

Vrije vogels azen op nieuwe vluchten
horen de passaat die de bomen laat zuchten.
Weten op bedauwde gazons verre wormen te vinden
voelen zich thuis midden der winden.

Maar een gekooide vogel waakt op het dromengraf
zijn schaduw krijst de nachtmerries van zich af.
Hij is gekortwiekt en zijn pootjes zijn geketend
daarom trekt hij zijn snavel open en zingt.

De gekooide vogel zingt met een angstige triller
over onbekende dingen waarnaar hij toch verlangt
en zijn lied wordt vernomen in de verste bomen
want de gekooide vogel zingt over VRIJHEID.

Maya Angelou

Vertaling Gert Jan De Vries

paasgedicht 

maart 2021

Bijna lente,

de vogels zoeken

naar zingen, de bomen naar

begin van groen, de dagen gaan

geluk van zonlicht vermoeden.

Soms denk ik: waarom? Maar

leven is blijkbaar altijd moeten

overwinnen van stilstand, behoeden

van al wat dreigt te vergaan.

Ook in mezelf.

Weifelend sta ik aan het raam,

kijk onwennig naar de

knoppen in de pruimenboom en het gras,

vooral het gras.
Het is even deemoedig als vastberaden,
even overvloedig als voorzichtig.
Ik wou dat ik zo was.

Gabriël Smit

Lente

Zo helder, helderder
dan water is de lucht
doorzichtig stil
te dun om te trillen
en helemaal nieuw
nog niets erin
geen stof geen vocht
geen rimpel
overal smelt het
zwelt het glimt het

nu gaan de dingen
weer beginnen
te gebeuren
het eind
van de winter
en juist ook
tintelen stemmen
naar binnen.

Judith Herberg

VALENTIJN 2021

HUISELIJKE AUBADE

Nog  en nog en nog,  ben jij mijn liefste.
Dag en nacht en dag ben jij mijn liefste.
tot vervelens toe.

Ik hoor je slapen,
ik hoor in de ochtend je slaap zijn ogen opendoen.
Licht loopt op kousenvoeten door de kamer,
gaat de trap af, dekt de tafel met trage ovalen.

Gerinkel en koffie beklimmen het traphuis en roepen.
Ik slaap nog wat na in je afdruk,
zink weg in je diepdruk,
verdwijn in die vormvaste leegte.
Ik slaap op de wijze van jou.

En het zingt in mijn slaap
en je zingt het me na, ja
nog en nog en nog ben jij mijn liefste
tot vervelens toe
En dag en nacht en dag ben jij mijn liefste.

Leonard Nolens

februari 2021

WINTER

Daar is de winter
Ik kom uit bed en juich.
De wereld groeide dicht vannacht.
Vol kleine stapje staat de tuin.
gedacht wordt aan een vogel
uit een oud verhaal.

Ik zet de sneeuwman voor het raam
waarachter jij te lezen zit.
Ik weet nog niets van poëzie of Roland Holst.
Een winter aan zee is wat ik heel tevreden heb.

Nachten lang legt sneeuw zich in mijn hoofd
wanneer ik slaap.
Jij leest en schrijft jezelf naar buiten toe
terwijl je binnen blijft
en mij zo nu en dan een wandeling belooft
die je niet maakt.
Ik zie aan je gezicht
dat deze winter je meer en meer verdicht.

Johanna Kruit

januari 2021

HUWELIJKSLIEDJE

We trouwen dit jaar met de wolken
We dansen dit jaar met de zon.

We laten ons niet langer stalken.
De wereld draait door zonder ons.

We timmeren dromen uit dorpen
Waar haast in zijn hemd is gezet.

Gebruiken wat weg is geworpen:
een stoel en een tafel, een bed.

We trouwen dit jaar met de wolken.
We dansen dit jaar met de zon.

We blijven met branie vertolken
De passie van toen het begon.

We scheren laag boven de daken.
We nestelen ons hoog in de nok.

Geen hond hoeft het erf te bewaken.
Er zit toch geen geld in de sok.

We trouwen dit jaar met de wolken.
We dansen dit jaar met de zon.

We smelten geweren en dolken.
We hijsen de witte japon.

Peter Theunynck

Peter Theunynck  is freelance tekstschrijver, vertaler en auteur. Sinds januari 2020 is hij vast secretaris van de KANTL (Koninklijke Academie voor Taal en Letteren).

Als dichter debuteerde hij met Berichten van de Pan American Airlines & C° (1997), een bundel die genomineerd werd voor de C. Buddingh’-prijs. Zijn gedichten werden herhaaldelijk bekroond: Poëzieprijs van de provincie Antwerpen, Guido Gezelleprijs van de Vlaamse Academie, Gerard Michielsprijs.

In 2010 verscheen zijn biografie van Karel van de Woestijne, genomineerd voor de AKO-literatuurprijs en bekroond met de Essayprijs van de provincie Antwerpen. Het boek was ook zijn doctoraal proefschrift (KULEUVEN).

In 2013 was hij vrije stadsdichter van Brugge.

In 2016 verscheen zijn eerste graphic novel, Nel. Een zot geweld, een samenwerking met Lies Van Gasse. In datzelfde jaar debuteerde hij als romanschrijver met De Slembroucks.

Recentste boeken

• Theunynck Peter (2016), Nel. Een zot geweld (i.s.m. Lies Van Gasse). Amsterdam:   Wereldbibliotheek. (graphic novel)
• Theunynck Peter (2016), De Slembroucks. Amsterdam: Wereldbibliotheek. (roman)
• Theunynck Peter (2018), Tijdrijder. Amsterdam: Wereldbibliotheek. (poëzie)
• Theunynck Peter (2018), Oma is kwijt. Amsterdam: Wereldbibliotheek (kinderboek)

geplukt uit zijn blog.

Geïnteresseerd? HIER kan u hem volgen. 

Voor een meer uitgebreide bibliografie, klik HIER.

december 2020

IK MOCHT KIEZEN

Ik mocht kiezen.
Ik wist het niet.
Ik koos de vrede.

De waarheid en de schoonheid,
ik liet ze gaan,
en ook de wijsheid en de weemoed -
zelfs de liefde
die zo verwonderd naar mij keek,
zwarte wolken dreven met haar mee.

Vrede, het was vrede.
En in de verste uithoeken van mijn ziel
dansten wezens
waarvan ik zelfs nog nooit had gehoord!

En in de hemel hing een andere zon.

Toon Tellegen

uit  ‘Een dansschool’ 1992

Geen ‘klassiek’ kerstgedicht, ik koos voor een gedicht van Toon Tellegen met VREDE als grote waarde. Aandacht voor vrede en hoop op vrede is vooral in deze Kersttijd belangrijk.

Toon Tellegen °1941 was huisarts en schrijver. Hij schreef kinderboeken, proza, toneel, filmscenario’s en poëzie, meestal met een filosofisch inslag. Hij kreeg, terecht, veel prijzen voor zijn werk.

Irene

november 2020

GEDICHT VAN HET LIED VAN DE HOOP

Geef mij lelies,
lelies en rozen eveneens.
maar heb je geen lelies, noch rozen als geschenk,
heb dan althans de wil om mij lelies te geven
en eveneens de rozen.

Je wil is mij genoeg, als je die hebt,
de wil om mij lelies te geven
en rozen eveneens,
en ik zal lelies hebben -
de allermooiste lelies-  en ook de mooiste rozen

Zonder iets te krijgen, tenzij het geschenk
dat niets is dan jouw WIL
om mij lelies te geven en rozen eveneens

Fernando Pessoa

Uit In ons leven tallozen

Een prachtig gedicht, een hunkering naar een geschenk…. Niet het concrete geschenk is belangrijk, de Wil op zich is voldoende als geschenk.

Irene 

Vertel anderen over ons.