HOME > JAARPROGRAMMA > LEESGROEPEN DF BEVEREN-ZUID > RECENSIES > Het boek Daniël, Chris De Stoop 

'Het was al na middernacht. Ze liepen weg van het dorp, staken het viaduct over en kwamen in de straat waar ze zijn moesten. Links van de driesprong stond een handvol arbeidershuizen, teruggetrokken langs een zandweg in de velden, maar er was op dit uur niemand meer buiten.
Rechts voor hen was er de overweldigende verschijning van de vierkantshoeve van mijn oom Daniel.

Onbeweeglijk bleven ze even staan kijken, stijf van de adrenaline.'

LEES HIER EEN FRAGMENT UIT HET BOEK...

© Standaardboekhandel

Over Chris De Stoop 

Bezoek zijn website, lees er zijn biografie, vind er de boeken die hij schreef, luister er naar fragmenten uit zijn boeken, volg hem in de pers, bekijk en beluister hem in video's, gemaakt n.a.v. zijn boeken. 

Over het boek 

Ik vind het een leerrijk boek, dat je doet nadenken over bepaalde zaken in onze maatschappij, (begrijpen is nog iets anders), maar alles is niet zo zwart/wit als we wel denken. Het doet nadenken over de problematiek van hangjongeren, de invloed van drugs en alcohol maar ook over de rol
van onze maatschappij en de ouders om deze hangjongeren terug een doel te geven in het leven.
Tegelijkertijd is het een eerbetoon aan zijn oom, waar uiteindelijk (bijna) niemand nog naar omkeek.

Om het met zijn eigen woorden te zeggen: Mijn boek is een beetje een les in empathie, zowel voor mezelf als voor de lezer. Kunnen wij ons nog verplaatsen in enerzijds een oude kluizenaar en anderzijds een jonge moordenaar?'


De schrijfstijl is meeslepend zowel qua beschrijving van de omgeving, na een tijdje dacht ik echt dat ik de streek kende.
Het is ook herkenbaar qua gemijmer. 'Wie kent niet die momenten dat het leven even lijkt stil te staan, wanneer je uit de trein naar het voorbijglijdende landschap staart, of naar merelgezang in een hoge boomtop luistert, het zijn geen verloren momenten, het zijn kostbare momenten voor jezelf, ook al duren ze maar enkele hartslagen, het is het pure gevoel te bestaan.' p.166


De beschouwing van de gerechtspsycholoog over ontmenselijking is ook zeer goed beschreven. De scheldnamen, de karikaturen en de stigmatisering zijn vaak de eerste stap in een proces van ontwaarding en ontmenselijking. Psycholoog Piccirelli schroomt niet om naar de nazi's te
verwijzen, die verschillende rassen en klassen als Untermenschen beschouwden, en naar het Rwandese regime, dat de Tutsi's als parasieten en kakkerlakken afschilderde.

Het ontmenselijken heeft die voordelen voor de daders, zegt Piccirelli. Het rechtvaardigt het geweld, het maakt de eigen groep superieur, en het laat toe empathie en ethiek uit te schakelen, zodat je geen last krijgt van je geweten. Je moet niet meevoelen met het slachtoffer en je moet er geen wroeging over hebben. Het maakt het draaglijk om iemand dood te slaan.

Ze konden niet tot zo'n wreedheid komen als ze het slachtoffer niet eerst hadden gedehumaniseerd. Zo werd Daniel dus gezien als barbaars, als boer, als onbeschaafd. Als een inferieur wezen. Geen medemens maar een ondermens.


Het is ook opmerkelijk dat De Stoop zich probeert te verplaatsen in de wereld van de criminelen. Welk gevoel hij daarbij krijgt is moeilijk te zeggen.

 

Maria Heyrman 

lid leesgroep Haasdonk 

 

 

Het boek stemt tot nadenken en dwingt tot stilstaan bij actuele gebeurtenissen in de huidige maatschappij .

Het doet ook nadenken over de verhoudingen tussen mensen die aan de zelfkant van de maatschappij leven en degenen die tot de betere klasse behoren (volgens hun eigen waardeoordeel) maar eigenlijk ook weinig positiefs brengen .

Het is echt niet te vatten dat jongeren zo meedogenloos iemands leven kunnen afpakken.

Het is spijtig genoeg nog altijd erg actueel .

Het is altijd leuk om in de groep de verscheidene meningen te horen over het gelezen boek.

 

Vera Van de Velde 

lid leesgroep Haasdonk

 

 

NOG MEER STEMMEN HOREN OVER DIT BOEK? KLIK HIER

Vertel anderen over ons. Deel deze webpagina met uw netwerk.