Omschrijving

Adelmo Farandola heeft het niet zo op mensen. In de zomer zwerft hij door de bergvalleien met als enig gezelschap een praatgrage, chagrijnige oude hond en een jonge bergwachter, die hem, zo vermoedt Adelmo Farandola, bespioneert. In hun hut hoog in de bergen sneeuwen Adelmo en de hond tijdens de winter in. Terwijl de voorraden wijn en brood slinken, brengen ze de tijd door met kibbelen over restjes en discussiëren over wie de ander als eerste op zal eten. De lente brengt een nog sinisterdere ontdekking die Adelmo Farandola’s toch al wankele greep op de werkelijkheid helemaal dreigt te verbreken: de voet van een man die uit de langzaam smeltende sneeuw steekt.

Sneeuw, hond, voet, voor het eerst gepubliceerd in 2015, is het zesde boek van Claudio Morandini. De roman is een literair fenomeen: hij stond in de top vijf van de Italiaanse bestellerslijst, won de Procida-Isola di Arturo-Elsa Morante-prijs en is vertaald in het Engels, Frans, Spaans en Turks.

bron De Standaard Boekhandel

Lees een stukje uit het boek (website Standaard Boekhandel ) 

Over het boek 

Het boek laat zich makkelijk en vlot lezen. Het is vanaf de eerste bladzijde intrigerend en behalve onderhoudend, soms ook ontroerend en zelfs lichtelijk spannend.

Het is geschreven vanuit het oogpunt van de dementerende kluizenaar Adelmo Farandilo. In zijn door dementie aangetaste brein worden voorwerpen, gevoelens en dieren vermenselijkt en spreken ze tot hem. De dialogen zich af in zijn verwarde geest alhoewel er soms ook nog  heldere flarden van weten zijn. 

De verwaarloosde hond wordt zijn praatpaal, zijn tegenstander en klankbord bij wie hij zijn verwarde gedachten kan ventileren. De personages die zich in zijn dromen manifesteren, houden hem ook overdag gezelschap.
Wanneer hij zich verstopt in een grot, omdat zijn broer op zoek is naar hem, en hij een lijk vindt, voert hij ook daar een conversatie mee.
Hij blijft een zonderling die eenzaamheid verkiest boven gezelschap.

Door de uitgebreide plastische beschrijvingen heb je als lezer soms de indruk dat je eigen zintuigen ook op sterk staan. Doordat de  schrijver sommige zintuiglijke waarnemingen zo breedvoerig beschrijft kan je je alles ook erg visueel voorstellen. Het lijkt alsof je alles zelf ervaart, voelt, ruikt. 

Het boek is een aanrader om te lezen. Het gaat vlot , is geestig en ontroerend en ergens ook verdrietig en het geeft een inkijk in het leven van een dementerende  bejaarde.

Vera

Vertel anderen over ons.