januari 2021

De passie voor verre reizen van Ria De Kerf

Verre reizen,

ik heb me vroeger vaak afgevraagd waar die reismicrobe vandaan kwam.

Met mijn ouders ging ik als kind en jongere driejaarlijks op bedevaart naar Lourdes, FRANKRIJK.  Ik ben er zeker zes keer geweest, de eerste keer met het vliegtuig, daarna telkens met de trein. De eerste keren als reiziger, nadien steeds als jeugdverantwoordelijke. Een programma in elkaar steken, plannen maken, dat vond ik altijd leuk.  We begonnen gewoonlijk al na een jaar met de voorbereidingen en ‘groeiden’ zo naar de volgende bedevaart.

Op het programma van een Lourdesbedevaart stond gewoonlijk een daguitstap naar Gavarnie en Pont ‘d Espagne. Het ‘op weg zijn’ met de trein, de ervaringen van het religieuze aspect en de uitstappen in de natuur maakten indruk op me. Toen al wist ik dat ik graag op reis ging…

Als 14-jarige mocht ik mee naar ZWITSERLAND met Jeugd & Gezondheid. De wandelingen in de bergen vond ik geweldig en de tweedaagse super. Op mijn 17e volgde ik dan ook de monitorcursus en nog datzelfde jaar ging ik mee met de 17-jarigen én was ik moni voor de 14-jarigen in Zwitserland. De jaren erna maakte ik drie kampen per zomervakantie mee met de 14-jarigen. Mijn vader noemde me lachend ‘madame trois Suisse’. Ik liet de jongeren graag het land ontdekken, in groep samenwerken, ’stilstaan’  en op tocht gaan in de natuur.

Het werd steeds meer vanzelfsprekend dat ik in mijn vakantie op reis zou gaan om de wereld te ontdekken. Toen ik was afgestudeerd, was de tijd rijp.

De eerste reizen gebeurden binnen Europa, met een groepje vrienden met de formule fly and drive, waarbij we gewoonlijk een huisje huurden. Dat was vooral een gelegenheid om langer samen te zijn, plezier te maken, gezellig te kokkerellen en iets te zien van de omgeving. Zo gingen we naar de PROVENCE, SPANJE en GRIEKENLAND.  We stippelden vooraf in overleg een route uit en deden dan heel wat kilometers ter plekke.

Na een paar jaar werd het reisgezelschap kleiner en gingen we met de auto en de tent naar HONGARIJE, TSJECHIË en SLOVENIË. Een andere keer ging het richting FINLAND waar we een huisje huurden. We maakten met de auto ook de overtocht naar ENGELAND voor een bezoek aan Londen.

Dan kreeg ik de gelegenheid om met een NGO projecten te bezoeken in GUATEMALA en EL SALVADOR.  Er was in België een inzamelactie gebeurd voor een project met Kid Safari (Jean Bosco Safari) die ter plaatse een optreden kwam geven.  Deze reis gaf een kijk op de plaatselijke werking van een NGO en was een boeiende kennismaking met CENTRAAL-AMERIKA. Ook de sfeer met het optreden en de kennismaking met Kid Safari was geweldig.

Ons oorspronkelijke reisgroepje dunde uit, we waren nog met drie. Een van de twee anderen had familie in de buurt van Buenos Aires en wou op familiebezoek. Het was de start voor de eerste verre reis met rugzak en tent naar ARGENTINIË. We verbleven een week bij de familie en de overige drie weken trokken we van het noorden naar het zuiden. Heel de reis was uitgestippeld, de vlucht heen- en weer was vanuit België geboekt. De binnenlandse vluchten en een trip naar het noorden (met o.a. een bezoek aan Misiones en de watervallen van Iguaçu) boekten we in Buenos Aires.  Al het andere vervoer en de boottripjes in het Beaglekanaal en de gletsjers vanuit El Calafate regelden we ter plaatse.  We trokken een week met de tent rond in het Nationaal Park Terra del Fuego. Er was (toen) enkel een confiteria en er waren een paar kampeerplaatsen met een BBQ-voorziening.  Dat was het, in dat uitgestrekte nationaal park. Het was puur avontuur: alleen met de dieren als gezelschap, onszelf wassen in de rivier, elke dag water zuiveren met Micropur om het drinkbaar te maken, elke avond water koken om zakjes gedroogde voeding op te lossen. Het was een ongelooflijke ervaring.  De rust en al die natuurpracht maakten de reis onvergetelijk, alle drie kregen we de smaak te pakken naar avontuur en ontdekken.

Het jaar daarop trokken we naar NOORD-INDIA en Rajasthan.  We sloten voor het eerst aan bij een groepsreis omdat we qua hygiëne en veiligheid bedenkingen hadden bij het reizen met de rugzak.

Nadien trokken we nog een paar jaar als backpacker rond in o.a. VIETNAM, MYANMAR en CAMBODJA. Ook die reizen hebben een enorme indruk achtergelaten. Ze waren heel avontuurlijk (het was b.v. heerlijk om met de fiets de verschillende tempels in Bagan te bezoeken) en verruimend.  Ik verloor heel mijn hart aan Azië.

De tempels van Bagan

Verre reizen laten je het vertrouwde, het bekende loslaten, ze zetten een deur open naar een andere wereld. Je ontdekt dat een woestijn meer is dan een ‘uitgestrekte kale vlakte met zandduinen en een hoge temperatuur’. Ik sta telkens weer in bewondering voor de verschillende nuances: Wadi Rum in JORDANIË, de Gobi in MONGOLIË/CHINA, de Taklamakan (CHINA), de Kalahari (NAMIBIË), Kyzylkum (OEZBEKISTAN),… allemaal woestijn maar nooit hetzelfde. Ik sta telkens weer versteld van de verscheidenheid in fauna en flora. 

En daar sta ik dan, die kleine mens, die al dat moois in die oneindigheid mag aanschouwen.

SENEGAL was mijn eerste kennismaking met Afrika. Een aantal bezoeken daar zullen altijd blijven hangen, zoals b.v. het mooie eiland Gorée, dat mij een beklijvend gevoel gaf door de voormalige slavenhandel.

Of neem nu PORTUGAL. Als kind was ik al gefascineerd door de periode van de Middeleeuwen en de tempelridders, dus Tomar, waar de Orde van de Tempeliers ooit was gevestigd, was daar voor mij een van de hoogtepunten. Maar ook de kennismaking met de ‘Manuelstijl’, de azulejos, de kloosters van Batalha en Alcobaca, het kasteel van Sintra of dat van Porto, maakten het tot een boeiende en interessante reis.

Tussendoor bleef ik nog een aantal keer met Intersoc naar ZWITSERLAND reizen en verkende ik in SPANJE de Costa Brava met Gerona en Barcelona, het werd mijn eerste kennismaking met Gaudi.

Daarna wou ik terug verder weg, ZUID-KOREA en Beijing, CHINA lonkte. Mijn eerste en korte kennismaking met China was overweldigend en van Zuid-Korea blijven vooral Jeju eiland, de tempeltjes en mystieke plaatsen en de kunst me nog altijd bij.

In ZUID-INDIA zag ik hoe de Dravidische kunst totaal anders is dan de kunst van het noorden. De deelstaten Kerala en Tamil Nadu gaven een heel andere reiservaring dan die ik had in het noorden. We reisden twee dagen met een boathouse en leefden even midden ‘het leven aan het water’: mensen die zich wassen in de rivier, er ook hun kleren in wassen, de vaat doen, de vissers die hun koopwaar komen aanbieden.

Ik reisde door ETHIOPIË. De mystieke sfeer in de rotskerken van Lalibela en de processies zullen me altijd bijblijven.

NAMIBIË met het kleurenspel in de zandduinen van Sossusvlei, het Nationaal Park Etosha en nog zoveel meer, blijft onvergetelijk.

De Zijderoute die loopt door OEZBEKISTAN (vooral Samarkand en Khiva), KIRGISTAN en CHINA, werd een boeiende reis in de voetsporen van de handelaars van ooit en nu en met het ervaren van al die uitwisseling, de vermenging van religies, cultuur en het harmonieus samengaan van dat alles.

Van CYPRUS onthoud ik de mooie kerkjes, iconen en mozaïeken.

Ik ging naar ARMENIË en GEORGIË. Armenië heeft prachtige kerken, die vaak nog een mystieke sfeer uitstralen en zich op adembenemende plaatsen bevinden: Haghpat en Sanahin, Noraduz, Khor Virap.

Ik was in CENTRAAL INDIA, in de deelstaten Uttar Pradesh en Madhya Pradesh. De Taj Mahal blijft ongelooflijk mooi, ook een tweede keer. Het leven op de Ganges en Varanasi met de lijkverbrandingen intrigeerden mateloos. Ook de tempels van Khajuraho, het fort van Gwalior, Sanchi en Sarnath behoren tot de hoogtepunten van deze reis.

ROEMENIË werd n.a.v. een huwelijk in Bacau, een paar honderd km van Boekarest, een onverwacht interessante kennismaking.

In ZW-CHINA ging het richting Sichuan voor de schattige pandabeertje in Chengdu. Op zoek gaan naar de vele etnische minderheden in de provincies Yunnan, Guizhou en Guangxi was ook een hele belevenis. De prachtige natuur, de vele diverse minderhedendie er wonen, ver weg van de ‘bewoonde wereld, het maakte indruk. 

In JORDANIË zag ik de woestijnkastelen en uiteraard ook Petra, Wadi Rum, Aqaba en nog zoveel meer wat dit gastvrije land te bieden heeft.

Petra

Mijn bezoek aan INDONESIË (Bali, Java, Sulawesi) was onvergetelijk en gevarieerd. De begrafenisrituelen van de Toraja’s zullen me altijd bijblijven en Borobodur en Prambanan overstegen mijn verwachtingen. De combinatie van natuur, cultuur, kleurrijke mensen en rituelen was adembenemend.

Borobodur

En toen kwam MONGOLIË, ongelooflijk mooi qua natuur, heel avontuurlijk qua beleving en zo puur. Het Nadaamfestival was boeiend en aangenaam en het logeren in de gerkampen werd een hele ervaring.

Ik neem altijd massa’s foto’s als ik op reis ben, om zoveel mogelijk vast te leggen.  Ik noteer ook alles wat ik hoor en hoe ik de ervaringen beleef. De combinatie van de foto’s en mijn reisverslag maken dat ik de sfeer van het land terug beter kan oproepen.

Nog niet alle reisverslagen zijn volledig uitgetypt maar mogelijk geeft het sabbatjaar dat ik neem me daarvoor wat meer tijd. Tegelijk ben ik dan ook een beetje ‘op reis’…

Wat nog op het verlanglijstje staat?

IRAN stond op het programma in 2020, maar dat werd door corona een no go. Maar ik heb nog hele bucketlist. Sowieso ligt mijn hart in AZIË en ik hoop niet alleen nog een aantal deelstaten in INDIA en een groter stukje CHINA te kunnen zien, maar ook JAPAN, MALEISIË, PAKISTAN.

het MIDDEN-OOSTEN, RUSLAND, ZUID-AMERIKA , de OOST- en WESTKUST van AMERIKA én CANADA staan ook nog op de lijst.

SOEDAN, MALI, SYRIË, JEMEN en LIBIË had ik graag bezocht, maar die landen heb ik spijtig genoeg al moeten schrappen.

Voor AUSTRALIË en NIEUW-ZEELAND heb ik veel tijd nodig dus die landen moeten sowieso wachten tot ik met pensioen ben.

Door al dat reizen ben ik het ook leerrijk gaan vinden om te zien wat er in Europa gebeurde tijdens belangrijke periodes in andere werelddelen, hoe onze kunst er bijvoorbeeld uitzag tijdens de Han-, Ming-en Tang-dynastie in China. Met de jaren vallen er meer puzzelstukjes in elkaar, heb ik meer inzicht in de geschiedenis. Als ik de landen opnieuw op me zou laten afkomen, zou ik het helemaal anders beleven, hen op een andere manier zien. Ik zou dus graag alles nog eens overdoen.

Met die lange bucketlist hoop ik zeker 90 jaar te worden en tot dan te kunnen reizen😃

Welke herinneringen blijven het meest bij?  Teveel om op te noemen!

Welke reis liet het meest indruk na? Allemaal lieten ze een indruk na.

Ria De Kerf

januari 2021

Vertel anderen over ons. Deel deze pagina met uw netwerk.